srocenter Can
Forum Admin
Moderatör
Center Üyesi
Bilişim Sahibi
Çevirmen
Coder
Grafiker
Guild Master
Guild Üyesi
Reklamcı
Server Sahibi
Supporter
V.i.P
- Katılım
- 18 Haz 2023
- Mesajlar
- 15,298
- Tepkime puanı
- 4
- Puanları
- 38
Hep kalbimiz kırılacak değil ya, biraz da cam kıralım! Geçtiğimiz mahsullerinden Lovux, sadelikle beyin jimnastiğini harmanlıyor.
Zup-like
Bulmaca, oynadığım oyunlarda oynanış ögesi olarak görmeyi sevdiğim bir unsur. Bir “ödüle” ulaşmak veya gizli bir yerin kilidini açmak için çeşitli bulmacaları çözmeyi gerçekten seviyorum. Ama iş sadece bulmacalardan oluşan bir oyuna geldiğinde pek de heyecanlanamıyorum maalesef. Tabii, Lovux gibi minimalist yapımlar istisna.
Tek bir mekaniğe bel bağlayan ve bütün bölümleri bu mekaniğin etrafında şekillenen bulmaca oyunları var. Bu minimalist işler, oyunun kalbini oluşturan mekanik iyi ve ilgi çekiciyse bana gerçekten keyif veriyor. Zup! serisi buna verebileceğim en iyi örnek. Zup! oyunları, Steam kullanıcıları tarafından daha çok başarım ve kartları için tercih edilse de bence oynanış yönünden de gayet keyifliydiler. Ciddi ciddi başına oturup sonunu gördüklerim, bazı bölümlerinde kafa patlattıklarım var. İşte, Lovux da şu “cam kırma” mekaniğiyle benim yeni Zup’um oldu diyebilirim.
108 bölüm, tek bir mekanik. Bölümlerin en kolayında da en zorunda da camı çerçeveyi indiriyorsunuz. Tabii, amaç basit gibi gözükse de işin aslı hiç öyle değil⦠Her bir bölümü geçebilmek için geride tek bir cam parçası dahi bırakmamanız gerekiyor. İşin “beyin jimnastiği” kısmı da tam olarak burada devreye giriyor işte. Camları yön işaretlerine göre, sırasıyla kırmanız – birbirlerine çarparak kırılıyorlar – gerekiyor. Bu da ilk bölümlerde olmasa da fazlasıyla hesap yapmanızı, hatta bol bol deneyip yanılmanızı gerektiriyor.
Başlarda her şey güllük gülistanlık.
Lovux, gittikçe zorlaşan bölümlere sahip.
Tek bir mekanik olsa da 108 bölümün 108’i de tıpatıp aynı değil bu arada. Her 13 bulmacada bir, bölümler yeni cam tiplerine ve çevre dinamiklerine ev sahipliği yapıyor. Bu durum oyunun tekrara düşmesini engellediği gibi, gitgide zorlaşmasını da sağlıyor. Öyle ki, ilerleyen seviyelerde neredeyse yarım saatimi yiyen bulmacalar oldu.
Her 13 bölümde bir yeni unsurlarla desteklenen tam 108 bulmaca var. Ama bunların önemli bir bölümü “filler” tadında. Oyuna dair en büyük eleştirim de bu. Evet, bölümler ilerledikçe oyun zorlaşıyor. Ama her iki, bilemedin üç bölümde bir boş bulmacalarla karşılaşmaya oyunun sonuna kadar devam ediyorsunuz. Lovux, kesinlikle daha kısa ve “seçmece” bir oyun olabilirmiş.
Kapanış
Lovux, zorlaştıkça saç baş yolduran ve son ana kadar yeni unsurlarla beslenen bir bulmaca oyunu. Minimalist yapısı fazlasıyla hoşuma gitti. Keşke bulmacalar da daha iyi derlense ve nicelik olarak daha “minimalist” olsaymış. 33 TL’lik fiyatı için fazlasıyla yeterli bir deneyim sunuyor.
Zup-like
Bulmaca, oynadığım oyunlarda oynanış ögesi olarak görmeyi sevdiğim bir unsur. Bir “ödüle” ulaşmak veya gizli bir yerin kilidini açmak için çeşitli bulmacaları çözmeyi gerçekten seviyorum. Ama iş sadece bulmacalardan oluşan bir oyuna geldiğinde pek de heyecanlanamıyorum maalesef. Tabii, Lovux gibi minimalist yapımlar istisna.
Tek bir mekaniğe bel bağlayan ve bütün bölümleri bu mekaniğin etrafında şekillenen bulmaca oyunları var. Bu minimalist işler, oyunun kalbini oluşturan mekanik iyi ve ilgi çekiciyse bana gerçekten keyif veriyor. Zup! serisi buna verebileceğim en iyi örnek. Zup! oyunları, Steam kullanıcıları tarafından daha çok başarım ve kartları için tercih edilse de bence oynanış yönünden de gayet keyifliydiler. Ciddi ciddi başına oturup sonunu gördüklerim, bazı bölümlerinde kafa patlattıklarım var. İşte, Lovux da şu “cam kırma” mekaniğiyle benim yeni Zup’um oldu diyebilirim.
108 bölüm, tek bir mekanik. Bölümlerin en kolayında da en zorunda da camı çerçeveyi indiriyorsunuz. Tabii, amaç basit gibi gözükse de işin aslı hiç öyle değil⦠Her bir bölümü geçebilmek için geride tek bir cam parçası dahi bırakmamanız gerekiyor. İşin “beyin jimnastiği” kısmı da tam olarak burada devreye giriyor işte. Camları yön işaretlerine göre, sırasıyla kırmanız – birbirlerine çarparak kırılıyorlar – gerekiyor. Bu da ilk bölümlerde olmasa da fazlasıyla hesap yapmanızı, hatta bol bol deneyip yanılmanızı gerektiriyor.
Tek bir mekanik olsa da 108 bölümün 108’i de tıpatıp aynı değil bu arada. Her 13 bulmacada bir, bölümler yeni cam tiplerine ve çevre dinamiklerine ev sahipliği yapıyor. Bu durum oyunun tekrara düşmesini engellediği gibi, gitgide zorlaşmasını da sağlıyor. Öyle ki, ilerleyen seviyelerde neredeyse yarım saatimi yiyen bulmacalar oldu.
Her 13 bölümde bir yeni unsurlarla desteklenen tam 108 bulmaca var. Ama bunların önemli bir bölümü “filler” tadında. Oyuna dair en büyük eleştirim de bu. Evet, bölümler ilerledikçe oyun zorlaşıyor. Ama her iki, bilemedin üç bölümde bir boş bulmacalarla karşılaşmaya oyunun sonuna kadar devam ediyorsunuz. Lovux, kesinlikle daha kısa ve “seçmece” bir oyun olabilirmiş.
Kapanış
Lovux, zorlaştıkça saç baş yolduran ve son ana kadar yeni unsurlarla beslenen bir bulmaca oyunu. Minimalist yapısı fazlasıyla hoşuma gitti. Keşke bulmacalar da daha iyi derlense ve nicelik olarak daha “minimalist” olsaymış. 33 TL’lik fiyatı için fazlasıyla yeterli bir deneyim sunuyor.